การดูดซับเสียงของยางธรรมชาติผสมเส้นใยจากลำต้นหมากและเส้นใยลูกตาล

Abstract

วัตถุประสงค์การวิจัย คือ ศึกษาการดูดซับเสียงของแผ่นยางธรรมชาติผสมเส้นใย จากลำต้นหมาก (ที่ผ่านการบด ชนิดละเอียดและหยาบ ปริมาณ 0-12 phr) และเส้นใยลูกตาลที่ ปริมาณ 0, 10 และ 20 phr ขึ้นรูปชิ้นทดสอบหนา 1 และ 3 mm ทดสอบการดูดซับเสียงด้วยชุดท่อ คลื่นนิ่ง (Kundt's tube) พบว่ากราฟของค่าสัมประสิทธิ์การดูดซับเสียง α(ƒ) กับความถี่ แสดง ความถี่พ้องการดูดซับเสียงสามตำแหน่งคือ ที่ 250 Hz , 1,500 Hz และ 3,000 Hz เป็นของยาง ของ เส้นใยจากลำตันหมากและเส้นใยลูกตาล ตามลำดับ ขึ้นทดสอบหนา 3 mm ดูดซับเสียงได้ดีที่สุดเมื่อ ผสมเส้นใยจากลำต้นหมากชนิดละเอียดและเส้นใยลูกตาลปริมาณ 20 phr มี αmax(ƒ) = 0.9916 และเมื่อผสมเส้นใยชนิดหยาบมี αmax(ƒ) = 0.9882 ที่ความถี่ 3,000 Hz นำแผ่นยางดูดซับเสียง ส่วนหนึ่งไปทดสอบความหนาแน่น สมบัติการสูญเสียพลังงานภายในเนื้อวัสดุ (tan δ) โดยชุดทดสอบ สมบัติเชิงพลวัตของการบิด ลักษณะทางกายภาพของโครงสร้างภายในของเส้นใย โดยกล้อง SEM และทดสอบสมบัติเชิงกล โดยชุดดึงยางที่ความเร็วคงที่ต่างๆ พบว่าแผ่นยางดูดซับเสียงความ หนา 1 mm ความหนาแน่นมากว่ากว่าแผ่นยางที่หนา 3 mm จึงทำให้แผ่นยางหนา 1 mm ดูดซับ เสียงได้น้อยกว่าแผ่นยางหนา 3 mm และค่าแฟกเตอร์ของการสูญเสีย (tan δ) จากการบิดของยาง ในแต่ละรอบของแผ่นยางหนา 3 mท จะมีค่ามากกว่าของแผ่นยางหนา 1 mm เนื่องจากโครงสร้าง ภายในสามารถกระจายพลังงานได้ดีกว่า ทั้งสารตัวเติมชนิดละเอียดและชนิดหยาบ และความเป็น รูพรุนของแผ่นยางดูดซับเสียงมีรูพรุนที่กว้าง มีรูปร่างเป็นโพรงที่ชัดเจนมีส่วนช่วยในการดูดซับเสียง ทั้งหมดมีการเปลี่ยนแปลงที่สอดคล้องกันอย่างมีนัยสำคัญกับสมบัติดูดซับเสียง และยังพบว่า ค่าความ ทนต่อแรงตึงและร้อยละการยืดจากสมบัติเขิงกลของแผ่นดูดซับเสียงคือ เมื่อดึงด้วยความเร็วสูง ๆ โซ่ของยางไม่มีเวลาในรีแล็กซ์ มีความเค้นตกค้าง จึงทำให้ยางแข็งแรง มอดูลัสจึงมีค่าสูง และเมื่อดึง ด้วยความเร็วช้าๆ โซ่ของยางมีเวลาในการผ่อนคลาย ทำให้ความเค้นส่วนหนึ่งหายไป มอดูลัสจึงมี ค่าต่ำ